Πιστεύω ότι λόγος που γίνεται η σημερινή διαδικασία είναι να εξειδικεύσουμε προτάσεις που αφορούν τους νησιωτικούς δήμους, έτσι ώστε να αναδεικνύονται οι ιδιαιτερότητες που συναντώνται στους νησιωτικούς δήμους, από την υλοποίηση της εφαρμοζόμενης πολιτικής που ασκούν διαχρονικά και απαρέγκλιτα όλες οι κυβερνήσεις της χώρας. Αλλά και να προσδιοριστούν τρόποι αντιμετώπισης αυτών των ιδιαιτεροτήτων, που βέβαια δεν είναι τίποτα άλλο από την τοπική έκφραση της κεντρικής πολιτικής. Όπως για παράδειγμα το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν αρκετοί δήμοι με την έλλειψη προσωπικού, πρόβλημα που παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις σε δήμους όπως αυτός της Κάσου, της Γαύδου της Σίκινου, κλπ που δεν έχουν προσωπικό αλλά έχουν όλες τις αρμοδιότητες και τις ευθύνες που προκύπτουν από την νομοθεσία.
Επίσης η πιστεύω ότι επιβάλλεται να ασχοληθούμε και με θέματα που αν και δεν είναι άμεσες αρμοδιότητες της τοπικής διοίκησης, αποτελούν θέματα προτεραιότητας για τα νησιά της χώρας, όπως οι συγκοινωνίες και η υγεία. Θέματα που αφορούν τους δήμους, αλλά δεν εξαρτάται η αντιμετώπιση τους μόνο από αυτούς π.χ διαχείριση απορριμμάτων, προβλήματα του πρωτογενούς τομέα κλπ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σχετικά με τον ΦΠΑ και την διατήρηση των μειωμένων συντελεστών στο Αιγαίο πιστεύω ότι κανείς δεν θα διαφωνήσει (άλλωστε έχουν δημοσιοποιηθεί οι απόψεις σχεδόν όλων των δήμων ,σας κοινοποιώ την σχετική απόφαση του Δ.Σ Ικαρίας) . Αλλά δεν μπορεί αυτό να γίνεται από την ΚΕΔΕ με στόχο «να εξασφαλισθεί η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και των μεταφορών», όπως αναφέρεται στην απόφαση του Δ.Σ. Γιατί με τον τρόπο που αναδεικνύεται το θέμα έχει σαφή αναφορά στην διευκόλυνση του τουριστικού και εφοπλιστικού κεφαλαίου, παραγνωρίζοντας ότι το κόστος της μεταφοράς δεν έχει να κάνει με το ΦΠΑ αλλά το ποιος έχει στα χέρια του τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, τον σχεδιασμό τους κλπ. Άρα η ΚΕΔΕ με αυτό τον τρόπο παίρνει σαφή πολιτική θέση που βρίσκεται απέναντι από τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειονότητας των κατοίκων των νησιών. Ένα ερώτημα που θέλει απάντηση είναι το: γιατί δεν θα μπορούσε να διεκδικήσει η ΚΕΔΕ την κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, έστω για τα νησιά, υποστηρίζοντας την εφαρμογή της περίφημης «Νησιωτικότητας» αλλά ταυτόχρονα διεκδικώντας και την μείωση του κόστους ζωής για την συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων των νησιών και όχι μόνο μιας κατηγορίας ?
Πριν αναφερθώ στην αντίληψη της διοίκησης της ΚΕΔΕ όπως εκφράστηκε από τις τοποθετήσεις του προέδρων των επιτροπών νησιωτικής πολιτικής και τουριστικής ανάπτυξης για την «Νησιωτικότητα», να παρατηρήσω συνάδελφοι του προεδρείου ότι είναι πρόβλημα για την σημερινή μας συζήτηση το γεγονός πως δεν κοινοποιήθηκαν εισηγήσεις μαζί με την πρόσκληση, ακόμα και σε όσους τις αναζήτησαν. Έτσι ώστε όλοι να έρθουν καλύτερα προετοιμασμένοι, συμβάλλοντας στην διαδικασία διαβούλευσης που θεωρητικά επιδιώκει το συνέδριο.
Αν και αυτό που ζούμε από χθες περισσότερο θυμίζει σεμινάριο επιχειρηματικότητας παρά συνέδριο που οι αντιπρόσωποι των δήμων της χώρας συζητάμε για τον τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων που βιώνουμε .
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε ο,τι αφορά την περίφημη «Νησιωτικότητα», πιστεύω ότι κάθε ένας από εμάς αντιμετωπίζει θετικά το γεγονός ότι έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτό ότι ο νησιωτικός χώρος αντιμετωπίζει ιδιαίτερες καταστάσεις.
Το ενδεχόμενο δε εκπόνησης ενός σχεδίου που θα προτείνει λύσεις στα ιδιαίτερα προβλήματα των νησιωτικών συμπλεγμάτων μας βρίσκει όλους πιστεύω σύμφωνους.
Ωστόσο το βασικό ζήτημα που πρέπει να μας απασχολήσει ως αιρετούς νησιωτικών περιοχών είναι αν η συγκεκριμένη ενέργεια και ο εν λόγω σχεδιασμός θα πρέπει να υλοποιηθεί, έχοντας ως στόχο την εφαρμογή κατευθύνσεων των Ευρωπαϊκών στρατηγικών που αναφέρονται στο ενημερωτικό σημείωμα ή έχοντας ως βασική στόχευση την αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων των νησιωτικών περιοχών. Είναι δηλαδή πολύ βασικό κατά την άποψη μας σε ποια κατεύθυνση και με ποια κριτήρια θα εκπονηθεί ο σχεδιασμός και θα υλοποιηθούν οι προτεινόμενες κατευθύνσεις, έχοντας υπ’όψιν ότι η Ε.Ε είναι ουσιαστικά μια οικονομική ένωση, που λειτουργεί και κινείται με βασικό κριτήριο τη προώθηση των οικονομικών κατά βάση σχεδιασμών της.
Χαρακτηριστικό του τρόπου που αντιλαμβάνεται η διοίκηση της ΚΕΔΕ, και η μελέτη που εκπόνησε το ΙΤΑ, τόσο τα αίτια των προβλημάτων των νησιωτικών συμπλεγμάτων όσο και τη κατεύθυνση αντιμετώπισης τους. Είναι το γεγονός ότι δεν αμφισβητείται καθόλου το θεσμικό πλαίσιο που επιβάλει η Ε.Ε, καθώς και η λογική που αποδίδει τα προβλήματα της ¨Νησιωτικότητας¨ στην εδαφική ασυνέχεια και τον κατακερματισμό των αγορών. Γίνεται λοιπόν σαφές ότι και η σημερινή συζήτηση κινείται στη κατεύθυνση των στρατηγικών της Ε.Ε.
Στην τοποθέτηση των προέδρων των επιτροπών καταβλήθηκε προσπάθεια να πεισθούμε ότι μέσω των προτεινόμενων δράσεων της μελέτης θα προωθηθεί η ισόρροπη ανάπτυξη των νησιών με τις υπόλοιπες Περιφέρειες, όταν σε όλους είναι γνωστό ότι βασικό συστατικό στοιχείο της καπιταλιστικής οικονομίας είναι η ανάπτυξη όπου υπάρχουν ευνοϊκοί όροι για το κεφαλαίο, γεγονός που δεν συμβαδίζει με το στόχο της ισόρροπης ανάπτυξης (χαρακτηριστικό παράδειγμα η αποβιομηχάνιση στη Βόρειο Ελλάδα με τη μεταφορά βιομηχανιών στα Βαλκάνια).
Σχετικά με την μελέτη του ΙΤΑ «Τοπική Αυτοδιοίκηση και Νησιωτικότητα» , να παρατηρήσουμε συνοπτικά τα εξής, η επιστημονική τεκμηρίωση είναι σίγουρα αναγκαία στην διατύπωση προτάσεων, όμως η επιστημονική προσέγγιση των θεμάτων δεν είναι ταξικά ουδέτερη. Τι εννοώ… η αποτύπωση της κατάστασης στην νησιωτική χώρα αποτυπώνεται με μεγάλη ακρίβεια στην μελέτη (καταλαμβάνει τον μεγαλύτερο όγκο της) όμως οι προτάσεις αντιμετώπισης των προβλημάτων που περιγράφει (κεφάλαιο 7.3 και σύνοψη της μελέτης) δεν συνοδεύονται και από μια πρόταση χρηματοδότησης από το ΠΔΕ και τον προϋπολογισμό ως υποχρέωση του Κράτους. Προσανατολίζοντας τις προτάσεις κυρίως στην καλύτερη αξιοποίηση των πόρων που προέρχονται από το ΕΣΠΑ και αλλά χρηματοδοτικά «εργαλεία», ξεπερνώντας ότι η δόμηση του ΕΣΠΑ έχει γίνει πάνω σε δυο βασικές αρχές την «ανταγωνιστικότητα» και την «επιλεξιμότητα» έργων και δράσεων, οδηγώντας με αυτό τον τρόπο μεγάλο μέρος των πόρων στον ιδιωτικό τομέα και κυρίως στην επιχειρηματικότητα, βασικές υποδομές (π.χ οδικά δίκτυα & λιμάνια) σε ελάχιστες περιπτώσεις θα χρηματοδοτηθούν.
Επίσης η «ανταγωνιστικότητα» διατρέχει οριζόντια όλη την φιλοσοφία του ΕΣΠΑ, π.χ όλες οι προσκλήσεις ως βασικό κριτήριο ένταξης έχουν την πληθυσμιακή συγκέντρωση, χωρίς να υπολογίζουν ότι μια δομή (π.χ βιολογικού καθαρισμού) δεν απευθύνεται στους μονίμους κατοίκους του οικισμού που μπορεί να μην υπερβαίνουν τους 1.000 αλλά στους 5.000 που δέχεται το καλοκαίρι. Ενώ η «επιλεξιμότητα» δεν ισχύει στον ίδιο βαθμό για τους δήμους και τους Ιδιώτες, αφού διαφορετική τύχη έχει ένας ιδιώτης που θέλει να επενδύσει στις ιαματικές πήγες, από ένα δήμο (π.χ Ικαρία) που προσπαθεί να αναβαθμίσει τις ιδιόκτητες πήγες του.
Σχετικά με τις ιαματικές πήγες συνοπτικά μια μικρή παρένθεση, πρόσφατα ο Δήμος Ικαρίας διοργάνωσε ένα σχετικό συνέδριο και τα συμπεράσματα του τα έχει καταθέσει στην επιτροπή νησιωτικής πολιτικής, αυτό που εκτιμώ ως άμεσα αναγκαίο και καλώ την ΚΕΔΕ να το πράξει (αφού ο σχετικός σύνδεσμος δεν εκτίμα ότι είναι αναγκαίο ) είναι η παρέμβαση στο υπουργείο τουρισμού για να ολοκληρωθεί επιτελούς η διαδικασία «αναγνώρισης» των Ιαματικών πηγών, σας καταθέτω σχετική παρέμβαση του δήμου Ικαρίας.
Επανερχόμενος στην μελέτη του ΙΤΑ να προσθέσω ότι αναφέρονται αρκετές προτάσεις σε επίπεδο σχεδιασμού με τις οποίες θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε όλοι, όμως υπάρχει ένα βασικό θέμα το όποιο κατά την γνώμη μας διατρέχει ολόκληρη την μελέτη, δεν αμφισβητεί την εφαρμοζόμενη πολιτική που δημιουργεί τα προβλήματα που περιγράφει, και προσπαθεί να «γιατρέψει» αυτή την κατάσταση χρησιμοποιώντας ως «φάρμακο» την αιτία της «ασθενείας», την πολιτική που εφαρμόζεται διαχρονικά από τις κυβερνήσεις της χώρας μας στα πλαίσια των ευρωενωσιακών δεσμεύσεων μας. Η συνολική αίσθηση που αποκομίζω από την σημερινή παρουσίαση είναι ότι μελέτη του ΙΤΑ προσπαθεί να αμβλύνει τις επιπτώσεις του προβλήματος παρά να συμβάλλει στην ουσιαστική λύση του προβλήματος, προς όφελος του λαού συνολικά και της νησιωτικής Ελλάδας ειδικότερα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε μεταξύ μας και με τις κοινωνίες που εκπροσωπούμε ότι όσο οι σχεδιασμοί των ελληνικών κυβερνήσεων κινούνται στη λογική της δημιουργίας ευνοϊκών προϋποθέσεων για το κεφάλαιο δε πρόκειται να διασφαλισθεί ούτε η ισόρροπη ανάπτυξη, ούτε η ενίσχυση του πρωτογενούς τομέα που φθίνει αν και έχει προϋποθέσεις ανάπτυξης και σε κάποια νησιωτικά συμπλέγματα (πχ Λέσβος, Σάμος). Ούτε καν η ενίσχυση της του τουρισμού, του μοναδικού τομέα που υπάρχει ενδιαφέρον «ανάπτυξης» στα νησιά μας, δεν διασφαλίζεται. Αυτό προκύπτει από τη πικρή εμπειρία πολλών νησιωτικών περιοχών που έχουν καταδικαστεί σε οικονομικό και βιολογικό μαρασμό από την εφαρμοζόμενη πολιτική στο τομέα των μεταφορών.
Αν και εκατομμύρια ευρώ δίνονται κάθε χρόνο στους ακτοοπλόους, εντούτοις τα σοβαρά προβλήματα των συγκοινωνιών εξακολουθούν να υπάρχουν και στις ηλικίες των πλοίων και στις τιμές των ναύλων και στις προσεγγίσεις και στις λιμενικές υποδομές (χαρακτηριστικό παράδειγμα η Π.Ε Ικαρίας). Παράλληλα ο εθνικός αερομεταφορέας της χώρας που αποδεδειγμένα είχε συμβάλει όχι μόνο στη τουριστική ανάπτυξη αλλά και τη σωτηρία ανθρώπινων ζωών, όχι μόνο δεν ενισχύθηκε -γιατί αυτό δεν συμβάδιζε με το ¨Ευρωπαϊκό κεκτημένο¨ της χώρας μας-, αλλά αντιθέτως υπονομεύθηκε η λειτουργία και η ύπαρξη του.
Αφού Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το λεγόμενο «τουριστικό προϊόν», είναι αυτό που (δυστυχώς) κυρίως παράγουμε στην νησιωτική χώρα, πρέπει να εξετάσουμε και μια σειρά παράγοντες που διαμορφώνουν την κατάσταση, για να καθορίσουμε και την στάση μας απέναντι τους. Στην νησιωτική Ελλάδα - και πολύ περισσότερο στην Ικαρία – εκτός από την γενική τάση που έχει διαμορφώσει η εφαρμοζόμενη πολιτική, πολιτική που οδηγεί το 73% των Ελλήνων να μην μπορούν να κάνουν ούτε μια μέρα διακοπές το καλοκαίρι, αλλά και από όσους κάνουν το 80% να φιλοξενηθεί σε φιλικά ή συγγενικά σπίτια (πανελλαδική έρευνα του ΙΝΚΑ 2015) - υπάρχει μια ακόμα παράμετρος που δημιουργεί προβλήματα στην «αναπτυξιακή προοπτική» του τουρισμού: η παράμετρος αυτή αφορά τις συγκοινωνίες και τα πανάκριβα ακτοπλοϊκά εισιτήρια, (για αεροπορικά δεν το συζητάμε), που κάνουν αποτρεπτική την σκέψη ακόμα και για ένα ταξίδι επίσκεψης από τους ξενιτεμένους συγγενείς μας.
Σήμερα αν και προχώρησε η κατάργηση των «μονοπωλίων» και η δρομολόγηση πλοίων από «πολλές» ναυτιλιακές εταιρίες που όπως έλεγαν «ο ανταγωνισμός τους θα μείωνε την τιμή των εισιτηρίων», τα πράγματα χειροτέρεψαν. Π.χ οι τιμές των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων για την Ικαρία έχουν αυξηθεί μέχρι και 360 % (Το εισιτήριο το 2001 κόστιζε 9,00€, και το 2016 μια θέση στο κατάστρωμα κοστίζει 37 € ενώ το ημερομίσθιο το 2001 ήταν 22€ και σήμερα είναι 26€. Όπως προκύπτει, μια τετραμελή οικογένεια με αμάξι χρειάστηκε 420€, για την πιο φτηνή μεταφορά τους, περίπου ένα ολόκληρο μηνιάτικο!!!, γιατί τόσο κατάντησαν το μισθό του νεοπροσλαμβανόμενου εργαζομένου.
Οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις με μια σειρά νόμους εξασφαλίζουν τεράστια κέρδη για το ακτοπλοϊκό κεφάλαιο είτε μέσω επιδοτήσεων είτε με τη μείωση του μισθού των ναυτικών είτε με τη φοροαπαλλαγή είτε …είτε. Αυτή είναι η πολιτική της κάθε κυβέρνησης που υπερασπίζεται τα συμφέροντα της αστικής τάξης, να στηρίζουν τους εφοπλιστές και κάθε είδους μονοπώλιο σε οποιονδήποτε χώρο δρα.
Η αντίληψη της ΚΕΔΕ, και της μελέτης που εκπόνησε το ΙΤΑ αναφέρει γενικά τα προβλήματα και όχι ειδικά, π.χ το ζήτημα των μεταφορών είναι οξυμμένο, αφού εντείνεται η μονοπώληση του από το εφοπλιστικό κεφαλαίο. Το οποίο με μόνο κριτήριο το κέρδος του ορίζει, ποτέ που και πόσες φορές θα δρομολογήσουν πλοίο η θα καταργήσουν δρομολόγια. Αφού η κατάργηση του Cabotage και η απελευθέρωση της ακτοπλοΐας όξυνε τον ανταγωνισμό, ενίσχυσε την εφοπλιστική επιθετικότητα και χειροτέρευσε τη συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση των νησιών και την κατάσταση των ναυτεργατών. Πολλά νησιά αντιμετωπίζουν έντονα προβλήματα, τόσο από τη μη δρομολόγηση όσο και από τη μείωση της συχνότητας των δρομολογίων των πλοίων, ενώ οι εφοπλιστές καρπώθηκαν τα προηγούμενα χρόνια μεγάλα ποσά από τις επιδοτήσεις στο όνομα της εξυπηρέτησης των αγόνων γραμμών, και της ενίσχυσης ανταγωνιστικότητας , δαπανήθηκε περίπου 1 δις €, !! Το ελληνικό δημόσιο με αυτά χρήματα θα μπορούσε να έχει αποκτήσει ένα σύγχρονο, ποιοτικό και ασφαλή ακτοπλοϊκό στόλο που να καλύπτει τις συγκοινωνιακές ανάγκες τουλάχιστον των μικρών νησιών για τα οποία τόση κουβέντα έγινε σήμερα.
Αυτά τα οικονομικά στοιχεία σε αντιδιαστολή με τα προηγούμενα (κόστος εισιτήριων – περικοπές μισθών, ύψος ημερομίσθιου) αναδεικνύουν ξεκάθαρα σε βάρος ποιου και υπέρ ποιου λειτουργεί η εφαρμοζόμενη πολιτική ανεξαρτήτως περιόδου.
Η ανεπάρκεια των συγκοινωνιών και τα ακριβά εισιτήρια δημιουργούν επίσης σοβαρά προβλήματα στην οικονομία των νησιών και στα λαϊκά στρώματα που διατηρούν ορισμένες δραστηριότητες (τουρισμός, γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, μεταποιητικές βιοτεχνίες κ.ά.).
Άρα προκύπτει ένα σοβαρό ζήτημα για την στάση που έχει ο κάθε ένας απέναντι στην εφαρμοζόμενη πολιτική στον χώρο των συγκοινωνιών, γιατί όσο καλές προθέσεις και αν έχει ο οποιοσδήποτε δήμαρχος η περιφερειάρχης και η κάθε πλειοψηφία συμβουλίου, αν δεν αντιπαρατεθεί με την κυρίαρχη πολιτική (όποια απόχρωση και αν έχει αυτή), και δεν συμβάλει στην διεκδίκηση μιας διαφορετικής πολιτικής, τότε θα συμβάλει εκούσια η ακούσια στην διαιώνιση της σημερινής κατάστασης. Ουσιαστική λύση προς όφελος των νησιωτών και των εργαζομένων, μπορεί να υπάρξει μόνο από την υλοποίηση μιας πολιτικής που δεν θα έχει ως κυρίαρχο στοιχείο το κέρδος των εφοπλιστών, αλλά θα αντιλαμβάνεται τις συγκοινωνίες στην κυριολεξία ως κοινωνικό αγαθό και θα στοχεύει, μέσα από τον κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής και των υπηρεσιών, να θέσει και τον χώρο των συγκοινωνιών κάτω από κοινωνικό έλεγχο, διάμεσου ενός αποκλειστικά δημόσιου φορέα ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών. Να γιατί επιμένουμε από το 2001 (όταν όλοι οι υπόλοιποι μας λοιδορούσαν) να διεκδικούμε :
1. Ενιαίο Δημόσιο φορέα μεταφορών με κεντρικό σχεδιασμό για την εξυπηρέτηση των συγκοινωνιακών αναγκών των νησιωτών όλη τη διάρκεια του χρόνου με ασφαλή και σύγχρονα πλοία και αεροπλάνα, με φθηνά εισιτήρια. Δημόσιος φορέας Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας για να φτιάχνουμε τα δικά μας καράβια. Αποκλειστικά κρατικά λιμάνια & αεροδρόμια, με σύγχρονες και ασφαλείς υποδομές.
2. Καθημερινά δρομολόγια προς Πειραιά και σύνδεση των νησιών του Αιγαίου μεταξύ τους με την Περιφέρεια και με την Β. Ελλάδα.
3. Πλήρη και σταθερή εργασία. Υπεράσπιση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
4. Προστασία της ζωής στη θάλασσα. Μέτρα υγιεινής και ασφάλειας επιβατών και ναυτεργατών.
5. Μείωση 50% της τιμής των εισιτηρίων. Διατήρηση και παραπέρα διεύρυνση των εκπτώσεων των εισιτηρίων στις ευπαθείς ομάδες (συνταξιούχους, ΑμεΕΑ,κλπ).
6. Κατάργηση του κανονισμού 3577/92,του Ν. 2932/2001, καθώς και όλων των νόμων που απελευθερώνουν τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες και καταργούν το καμποτάζ.
Στην Ικαρία ειδικότερα μια ακόμα πλευρά του προβλήματος αφορά τον λεγόμενο «Ιαματικό τουρισμό», όσους δηλαδή επισκέπτονται το νησί μας αναζητώντας κατά κύριο λόγο ανακούφιση σε διαφορές παθήσεις που τους ταλαιπωρούν. Η συντριπτική πλειονότητα όλων αυτών είναι συνταξιούχοι (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν από τον δήμο) με τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ να αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος αυτών (65%) ενώ η μεγαλύτερη ηλικιακή ομάδα των επισκεπτών είναι 60 -70 ετών. Λαμβάνοντας υπόψη την επίθεση που δέχεται από το 2009 το εισόδημα των συνταξιούχων συνολικά, καθώς και το πετσόκομμα των παροχών των ασφαλιστικών ταμείων και του ΕΟΠΥΥ για την λουτροθεραπεία (από 1000 έφτασαν στα 150€) τότε γίνεται εύκολα αντιληπτό γιατί από το 2010 έχει αρχίσει η μείωση αυτής της κατηγορίας επισκεπτών, (από 60.569 λούσεις– περίπου 4.000 επισκέπτες- έπεσαν στις 27.578 σήμερα). Να μια ακόμα πτυχή των προβλημάτων που δημιουργεί η εφαρμοζόμενη πολιτική των κυβερνήσεων, αλλά και η πολιτική πρόταση των υποστηρικτών της λύσης των προβλημάτων της Χώρας αποκλειστικά στα πλαίσια της Ε.Ε. Είτε αυτή η πολιτική αφορά την υγεία, είτε αφορά τον τουρισμό.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καθημερινά αναδεικνύεται η δραματική κατάσταση που επικρατεί στα νησιωτικά συμπλέγματα της χώρας, και ειδικότερα στα μικρά νησιά, σχεδόν σε όλους τους τομείς : υποδομές και υπηρεσίες υγείας – παιδείας, δείκτες απασχόλησης – αξιοποίηση πλουτοπαραγωγικών πόρων – αγροκτηνοτροφικές δραστηριότητες – υποβάθμιση του περιβάλλοντος, κλπ...
Όλα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο από την τοπική έκφραση προβλημάτων με εθνική εμβέλεια, που απορρέουν από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές των κυβερνήσεων διαχρονικά. Οι ¨αναδιαρθρώσεις¨ που έγιναν στο παρελθόν, δεν έφεραν θετικά αποτελέσματα για την ανάπτυξη τις νησιωτικής χώρας, δεν αναίρεσαν τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες. Αυτό δεν οφείλεται σε επιφανειακά φαινόμενα, σε λαθεμένους θεσμούς ή στους ανικάνους τοπικούς «άρχοντες», οφείλεται στο ότι απαντήθηκαν αρνητικά, σε βάρος του λαού τα ερωτήματα: Ποιος φταίει για την ερήμωση της υπαίθρου; Ποιος φταίει για την ανισόμετρη ανάπτυξη της Περιφέρειας;
Τα φαινόμενα αυτά είναι σύμφυτα με το καπιταλιστικό σύστημα, με τη πολιτική που εφαρμόζεται στα πλαίσια της κάθε φορά εξάρτησης της χώρας μας και σήμερα από την Ε.Ε. Ως εκλεγμένοι με την «Λαϊκή Συσπείρωση» επιμένουμε:
Στον ενιαίο δημόσιο δωρεάν χαρακτήρα βασικών τομέων κοινωνικού περιεχομένου Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια.
Στην αναδιανομή των κρατικών δαπανών προς όφελος των εργαζομένων.
Στον σχεδιασμό μιας ανάπτυξης ανά τομέα και κλάδο σύμφωνα με τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, (τόσο γενικά όσο και τοπικό επίπεδο), τις αναπτυξιακές δυνατότητες και προοπτικές προς όφελος των εργαζόμενων.
Στην ικανοποίηση της οικονομικής επάρκειας της Τ.Α με ένα σεβαστό ποσοστό από τον Κρατικό Προϋπολογισμό για την υλοποίηση των αρμοδιοτήτων που αναλαμβάνει.
Στην αξιοποίηση του θεσμού της Τ.Α σε φιλολαϊκή κατεύθυνση.
Ως εκλεγμένοι με την «Λαϊκή Συσπείρωση» καταγγέλλουμε την χρόνια εφαρμογή αυτών των πολιτικών και για τα θέματα που αφορούν τα νησιωτικά συμπλέγματα της χώρας μας. Πιστεύουμε πως απαιτείται η εφαρμογή μιας διαφορετικής πολιτικής για την αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων της Νησιωτικής Ελλάδας, στη κατεύθυνση της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών των νησιωτών.
Η πολιτική αυτή θα πρέπει να προτείνει μέτρα που θα αντιμετωπίσουν τόσο τα προβλήματα του πρωτογενούς τομέα όσο και τα προβλήματα που υπάρχουν στις μεταφορές, στις υγειονομικές υποδομές και υπηρεσίες, στην παιδεία, στην ενεργειακή επάρκεια, διασφαλίζοντας τον ενιαίο δημόσιο δωρεάν χαρακτήρα αυτών των βασικών τομέων κοινωνικού περιεχομένου, και τέλος μέτρα που θα αντιμετωπίσουν και τα προβλήματα που υπάρχουν στα Ζητήματα του περιβάλλοντος. Θα αξιοποιεί όλες τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες των νησιών μας έτσι ώστε να διασφαλισθεί και η ύπαρξη ζωής σε αυτά και η αναπτυξιακή προοπτική προς όφελος της πλειονότητας των νησιωτών.
Συνοπτικά συνάδελφοι, ανάπτυξη για κάλυψη βασικών αναγκών των νησιωτών μπορεί να γίνει μόνο με κρατική ενίσχυση και κυρίως με κεντρικό σχεδιασμό και κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής για ανάπτυξη υπέρ της λαϊκής ευημερίας και όχι των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, που στους σχεδιασμούς τους είναι μέχρι και η αγορά νησιών !!
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από όλα τα προηγούμενα γίνεται σαφές ότι διαφωνούμε από θέσεως αρχής με τις εισηγήσεις των προέδρων των επιτροπών νησιωτικής πολιτικής και τουριστικής ανάπτυξης για την «Νησιωτικότητα», αλλά και την βασική φιλοσοφία της μελέτης του ΙΤΑ.
Με βάση όλα τα προηγούμενα καλούμε τους νησιωτικούς δήμους και τις ΠΕΔ να τοποθετηθούν πάνω στο θέμα της «Νησιωτικότητας» λαμβάνοντας υπ όψιν και αυτές τις παραμέτρους.
Καλούμε (με βάση την απόφαση του Δ.Σ Ικαρίας που καταθέτουμε) όλους τους αιρετούς των νησιώτικων περιοχών να διεκδικήσουμε σήμερα άμεσα μέτρα τόσο από την κυβέρνηση της χώρας όσο και από την Ε.Ε.
Για την «Λαϊκή Συσπείρωση»
Λαρδάς Νικόλαος
Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Ικαρίας Μέλος Επιτροπής νήσων & πολιτικών συνοχής της ΚΕΔΕ
